A Dedication (第3/3页)

 amaist said, ever pray,

    but that's a word i need na say;

    for prayin, i hae little skill o't,

    i'm baith dead-sweer, an' wretched ill o't;

    but i'se repeat eaan's pray'r,

    that kens or hears about you, sir—

    “may ne'er misfortune's gowling bark,

    howl thro' the dwelling o' the clerk!

    may ne'er his genrous, ho heart,

    for that same gen'rous spirit smart!

    may kennedy's far-honour'd name

    la his hymeneal flame,

    till hamiltons, at least a dizzen,

    are frae their nuptial labours risen:

    five bonie lasses round their table,

    and sev'n braw fellows, stout an' able,

    to serve their king an' try weel,

    by word, or pen, or poieel!

    may health and peace, with mutual rays,

    shine on the ev'ning o' his days;

    till his wee, curlie john's ier-oe,

    when ebbing life nae mair shall flow,

    the last, sad, mournful rites bestow!”

    i will not wind a lang clusion,

    with plimentary effusion;

    but, whilst your wishes and endeavours

    are blest with fortune's smiles and favours,

    i am, dear sir, with zeal most fervent,

    your mudebted, humble servant.

    but if (which pow'rs above prevent)

    that iroed carl, want,

    attended, in his grim advances,

    by sad mistakes, and black misces,

    while hopes, and joys, and pleasures fly him,

    make you as poor a dog as i am,

    your humble servant then no more;

    for who would humbly serve the poor?

    but, by a poor man's hopes in heav'n!

    while recolle's pow'r is giv'n—

    if, in the vale of humble life,

    the victim sad of fortune's strife,

    i, thro' the tender-gushing tear,

    should reise my master dear;

    if friendless, low, we meet together,

    then, sir, your hand—my friend and brother!