Epistle To A Young Friend (第1/2页)

    epistle to a young friend

    may __, 1786.

    i lang hae thought, my youthfu' friend,

    a something to have sent you,

    tho' it should serve her end

    than just a kio:

    but how the subject-theme may gang,

    let time and ce determine;

    perhaps it may turn out a sang:

    perhaps turn out a sermon.

    ye'll try the world soon, my lad;

    and, andrew dear, believe me,

    ye'll find mankind an unco squad,

    and muckle they may grieve ye:

    for care and trouble set your thought,

    ev'n when your end's attained;

    and a' your views may e to nought,

    where ev'ry nerve is strained.

    i'll no say, men are villains a';

    the real, harden'd wicked,

    wha hae nae check but human law,

    are to a few restricked;

    but, och! mankind are unco weak,

    an' little to be trusted;

    if self the wavering balance shake,

    it's rarely right adjusted!

    yet they wha fa' in fortune's strife,

    their fate we shouldna sure;

    for still, th' important end of life

    they equally may answer;

    a man may hae an ho heart,

    tho' poortith hourly stare him;

    a man may tak a neibor's part,

    yet hae nae cash to spare him.

    aye free, aff-han', your story tell,

    when wi' a bosom y;

    but still keep something to yoursel',

    ye scarcely tell to ony:

    ceal yoursel' as weel's ye 

    frae critical disse;

    but keek thro' ev'ry other man,

    wi' sharpen'd, sly iion.

    the sacred lowe o' weel-plac'd love,

    luxuriantly indulge it;