Epistle To James Smith (第3/3页)

' starvin,

    they aften groan.

    alas! what bitter toil an' straining—

    but truce with peevish, poor plaining!

    is fortune's fickle luna waning?

    e' her gang!

    beh what light she has remaining,

    let's sing our sang.

    my pen i here fling to the door,

    and kneel, ye pow'rs! and warm implore,

    “tho' i should waerra o'er,

    in all her climes,

    gra this, i ask no more,

    aye rowth o' rhymes.

    “gie dreepin roasts to tra lairds,

    till icicles hing frae their beards;

    gie fine braw claes to fine life-guards,

    and maids of honour;

    an' yill an' whisky gie to cairds,

    until they ser.

    “a title, dempster merits it;

    a garter gie to willie pitt;

    gie wealth to some be-ledger'd cit,

    i. per t.;

    but give me real, sterling wit,

    and i'm tent.

    “while ye are pleas'd to keep me hale,

    i'll sit down o'er my sty meal,

    be't water-brose or muslin-kail,

    wi' cheerfu' face,

    as lang's the muses dinna fail

    to say the grace.”

    an anxious e'e i hrows

    behint my lug, or by my nose;

    i jouk beh misfortune's blows

    as weel's i may;

    sworo sorrow, care, and prose,

    i rhyme away.

    o ye douce folk that live by rule,

    grave, tideless-blooded, calm an'cool,

    par'd wi' you—o fool! fool! fool!

    how mulike!

    your hearts are just a standing pool,

    your lives, a dyke!

    nae hair-brain'd, seal traces

    in your uer'd, nameless faces!

    in arioso trills and graces

    ye ray;

    but gravissimo, solemn basses

    ye hum away.

    ye are sae grave, nae doubt ye're wise;

    nae ferly tho' ye do despise

    the hairum-scairum, ram-stam boys,

    the rattling squad:

    i see ye upward cast your eyes—

    ye ken the road!

    whilst i—but i shall haud me there,

    wi' you i'll scarce gang ony where—

    then, jamie, i shall say nae mair,

    but quat my sang,

    tent wi' you to mak a pair.

    whare'er i gang.